ایرانیان که از قدیم با صنعت سفالگری آشنا بوده اند برای زیبای و استحکام آن کم کم به کشف لعاب نیز موفق شدند.

سفال بدون لعاب متخلخل است آب و مایعات از جدار آن تراوش می نمایند ولی لعاب باعث می شود تا جدار آن غیر قابل نفوذ شده و برای نگهداری بعضی از مواد مانند روغن و غیره مناسب تر شود.

از طرف دیگر لعاب به زیبایی ظرف می افزاید و به هنرمند نیز امکان ابراز وجود می دهد.

رنگ کاشی های لعابی ایران از نظر زیبایی قابل تحسین است ، گنبدهای فیروزه ای رنگ همراه رنگ آسمان و سبزی درختان منظره ای فراموش نشدنی به وجود می آورد.

وجود کاشی گاری مساجد ، حمام ها ، کاروانسراها دلیل بر ذوق ایرانی و احترام او به هنر است.

امروزه کمابیش نیز هنر کاشی کاری وجود دارد ولی اهمیت هنری آن هیچگاه بپای گذشته نمی رسد.

هماهنگی رنگی که در کار گذشتگان مشاهده می شود در کاشی های امروزی به چشم نمی خورد.

کاشی های امروزی نقوشی خشک و ماشینی دارند ولی اگر نقاشان تحصیل کرده به این رشته روی آورند و با استفاده از فنون لعاب سازی که امروزه علم آن را ساده کرده است ، مشغول به کار شوند، شاید بتوان کارهای اصیلی مانند گذشته ولی متناسب با زمان به وجود آورد.

برگرفته از لعاب - کاشی - سفال